Buz tutmuş saate bakmak
Anıları söndürmez ki
Bu yollarda yürümek zor
Sanki sonu yokmuş gibi

Sözler gümüş prangalarım
Yağmur ılık göz yaşlarım
Karanlık çökünce şehre
Birden durur yalnızlığım

Kapalı kapılar ardından
Bir mavi ışık sızar
Göremezsin yüreğini
Bu o dersin kalbin kanar

Yazdan kalma rakımsı
Bir tat bıraktı bende
Mezesi paraymış meğer
Yaşadı bu leş şehirde